May sarili akong mundo. Yan ang madalas na kumento tungkol sa akin. Madalas daw kasi akong tahimik. At tila laging nag-iisip.
Ang di nila alam, ayoko yung naririnig yun. Una sa lahat, iisa lang ang mundong iniikutan ko at ng mga taong nakapaligid sa akin. Pangalawa, kung meron nga akong sariling mundo, sana walang nakakakilala sa akin. Uunahin ko pa bang makihalubilo at makigulo sa mundo ng iba gayong ang “mundo” ko ay tahimik at payapa?
Basta ang alam ko, nanahimik ako kapag nag-iisip. Nag-iisip ako kapag gusto kong isaayos ang mga plano ko. O di kaya’y may ideyang pumasok sa isipan ko at kailangang “plantsahin” bago ko iyon isulat.
Kung yung mga rason kong yan ay sapat para masabing mayroon akong sariling mundo, makitid ang pag-unawa nila.
Di lahat ng nananahimik ay ganun. Isa pa, wala silang karapatang sabihan ako ng ganun dahil hindi pa naman nila napapasok ang mundo ko.
Fiery Waters' World of Contrasts 